navarra.es
Castellano | Euskara | Français | English
Ezagutzera eman
25/2015 Ebazpena, urtarrilaren 8koa, Nafarroako Familiarako eta Berdintasunerako Institutuko zuzendari kudeatzaileak emana, genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako eta haien seme-alabentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko ...
25/2015 EBAZPENA, URTARRILAREN 8KOA, NAFARROAKO FAMILIARAKO ETA BERDINTASUNERAKO INSTITUTUKO ZUZENDARI KUDEATZAILEAK EMANA, GENERO INDARKERIAREN BIKTIMA DIREN EMAKUMEENTZAKO ETA HAIEN SEME-ALABENTZAKO HARRERA ZENTROEN SAREAK KOORDINATZEKO AUTONOMIA ERKIDEGOEN ARTEKO DERIBAZIO PROTOKOLOA ARGITARATZEA XEDATZEN DUENA
(2015eko 24. NAOn Argitaratutako testua, otsailaren 5ean)
Nafarroako Familiarako eta Berdintasunerako Institutuaren Estatutuak onetsi zituen uztailaren 25eko 75/2012 Foru Dekretuak ezartzen du erakunde horri dagokiola emakumeen kontrako indarkeriaren kontrako lana gidatu, bultzatu eta koordinatzea eta Nafarroako Foru Komunitatean biktimei babesa eta laguntza emateko dauden baliabideak kudeatzea. Baliabide horien artean, genero indarkeriaren biktimei eta haien seme-alabei harrera egiteko baliabideak daude, ekainaren 17ko 69/2008 Foru Dekretuaren bidez onetsitako Gizarte Zerbitzu Orokorren Zorroan araututako prestazio bermatu gisa.
Emakumearen kontrako indarkeria ezabatzeko 2013ko uztailean onetsitako 2013-2016 Estrategia Nazionalak finkatu zituen helburuen artean erakundeen erantzuna eta administrazioen arteko koordinazioa hobetzea dago.
Helburu hori lortzeko, 2014ko uztailaren 21ean egin zen Berdintasunaren Konferentzia Sektorialean “Genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako eta haien seme-alabentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko autonomia erkidegoen arteko deribazio protokoloa” onetsi zen, honako autonomia erkidego hauek haren aldeko botoa eman baitzuten: Andaluzia, Aragoi, Asturiasko Printzerria, Balear Uharteak, Kanariak, Kantabria, Gaztela eta Leon, Gaztela-Mantxa, Extremadura, Galizia, Errioxa, Madril, Nafarroa, Murtziako Eskualdea, Errioxa, Valentziako Erkidegoa, eta Ceutako eta Melillako Hiri Autonomoak.
Autonomia erkidegoek erabaki hori hartzearen aldeko botoa eman ondoren, kontseilarien sinadura aginduzkoa denez, 2014ko abenduaren 1ean Gizarte Politiketako kontseilariak “”Genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako eta haien seme-alabentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko autonomia erkidegoen arteko deribazio protokoloa” onesteko Erabakia sinatu zuen, eta, hala, Nafarroako Foru Komunitateak protokolo horren menpe jartzeko duen borondatea adierazi zuen.
Kontuan harturik erabakiak berak hogeigarren klausulan xedatzen duela protokoloa sinatzen duten autonomia erkidegoetako aldizkari ofizialetan argitaratuko dela, Herri Administrazioen Araubide Juridikoari eta Administrazio Prozedura Erkideari buruzko azaroaren 26ko 30/1992 Legearen 6. artikuluan xedatutakoari jarraikiz, bidezkoa da Nafarroako Aldizkari Ofizialean argitaratzea.
Horrenbestez, Nafarroako Gobernuari eta Lehendakariari buruzko abenduaren 3ko 14/2004 Foru Legeak eta Familiarako eta Berdintasunerako Institutua erakunde autonomoaren estatutuak onesten dituen uztailaren 25eko 75/2012 Foru Dekretuak ematen dizkidaten eskudantziak erabiliz, ebatzi dut:
1. “Genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako eta haien seme-alabentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko autonomia erkidegoen arteko deribazio protokoloa” argitara dadila xedatzea. Eranskin gisa ageri da.
2. Ebazpen hau Gizarte Politiketako Departamentuko Idazkaritza Tekniko Nagusira eta Nafarroako Familiarako eta Berdintasunerako Institutuko Genero Berdintasuneko Politiken Zuzendariordetzara igortzea, behar diren ondorioak izan ditzan.
ERANSKINA
Berdintasunaren Konferentzia Sektorialak 2014ko uztailaren 21ean hartutako Erabakia, honako hau onesteko:
AUTONOMIA ERKIDEGOEN ARTEKO DERIBAZIO PROTOKOLOA, GENERO INDARKERIAREN BIKTIMA DIREN EMAKUMEENTZAKO ETA HAIEN SEME-ALABENTZAKO HARRERA ZENTROEN SAREAK KOORDINATZEKO
Emakumeen kontrako indarkeria emakumeen giza eskubideen kontrako bortxaketen kausa nabarmenetako bat da, oinarri-oinarrizko eskubide batzuk urratzen dituelako (osotasun fisikoa, segurtasuna, askatasuna edo berdintasuna), eta emakume guztiengana iristen ahal delako, talde jakin batzuk kalteberagoak baldin badira ere.
Genero Indarkeriaren kontrako Babes Integralerako Neurriei buruzko abenduaren 28ko 1/2004 Lege Organikoaren zioen azalpenean adierazten da emakumeen kontrako indarkeria dela gure gizartean dagoen berdintasun ezaren erakusgarririk bortitzena. Espainiako Konstituzioaren 15. artikuluan aldarrikatzen da jende guztiak daukala bizitzeko eta osotasun fisiko eta morala izateko eskubidea; botere publikoak, berriz, 9.2 artikuluaren arabera, behartuak daude ekintza positiborako neurriak hartzera, eskubide horiek errealak eta eraginkorrak izan daitezen, horiek oso-osorik gauzatzea zailtzen edo galarazten duten trabak gaindituz.
Emakumeen kontrako indarkeriak gizartean txertatu duen gaitza ezabatzeko mota askotako neurriak hartu dira (prebentziokoak, hezkuntza arlokoak, sozialak, laguntza arlokoak, zibilak eta penalak), eta haiei esker politika egokiak hartu ahal izan dira, diziplina anitzeko ikuspegi integrala erabiliz. Hala ere, asko falta da oraindik emakumeen kontrako indarkeriaren arazoa konpontzeko, eta horri aurre egiteko botere publikoek etengabeko erantzun jarraitua eman behar dute, alde batetik, orain arte hartutako politiken ondorio positiboei eusteko, eta beste aldetik, hobetzen ahal diren beste alderdi batzuei ekiteko.
Horretarako, emakumea genero indarkeria ezabatzeko politika publikoen erdi-erdian jarri beharra dago, benetan dituen beharrei arreta emateko. Indarkeriaren zirkulutik ateratzeko akuilatu, eta errekuperazio prozesuan lagun egin behar zaio, bere eskubideak oso-osorik erabili ahal izateko egoera batera itzul dadin. Horretarako, bere autonomia eraikitzen lagundu behar zaio, indarkeriarik gabe bizi dadin bete-betean.
Estatu konposatu baten esparruan, genero indarkeriaren kontrako eta emakumearen gaineko bestelako indarkeria mota batzuen kontrako borrokari dagozkion eskumenak lurraldeka eta erakundeen artean banatuak daude. Eskumen horietatik gehienak autonomia erkidegoei dagozkie, eta haien erakundeak dira tokian-tokian biktimak babestu eta haiei laguntza emateko baliabideak kudeatzen dituztenak. Baliabideak eragimenez kudeatzeko eta konponbideak bilatzeko orduan eraginkorragoak izateko, ezinbestekoa da inplikatuta dauden erakundeak lankidetzan aritzea.
Emakumeei indarkeriatik ateratzeko bide bat eskaintzeko balio izan duen neurririk lagungarriena, zalantzarik gabe, Babesteko Agindua arautzen duen uztailaren 31ko 27/2003 Legea onestea izan da. Eskainitako babes horren ondorioz, lehenbizi, emakumeak ez daude jadanik behartuak beren etxea abandonatzera indarkeriatik alde egiteko; horrela, errekuperazio prozesua errazagoa da, beren onerako, eta, kasua bada, beren seme-alaben onerako. Dena dela, gerta liteke kasu batzuetan beharrezkoa izatea leku bat eskaini behar izatea emakumeari bolada batean bertan bizitzeko, etxebizitzarik ez duelako, biktimari segurtasuna emateko edo errekuperazio prozesuaren beraren ondoriozko arrazoiengatik.
Genero indarkeriaren biktima izan diren emakumeei eta emakumeen kontrako indarkeriaren beste adierazpen batzuen biktima izan diren emakumeei babesa eta laguntza emateko baliabide horien artean, harrera zentroak daude, Espainia osoan hedatuak. Haien titulartasuna eta ezaugarriak askotarikoak dira, eta, berez, sare bat osatzen dute. Emakumeari babesa eta segurtasuna emateko, batzuetan, komenigarria da erasotzailearengandik urruntzea eta errekuperazio eta ahalduntze prozesu diziplina anitzeko bat hastea ordura arte haren bizileku izandako autonomia erkidegotik kanpora. Horretarako, autonomia erkidegoen arteko lankidetza hobetu beharra dago, bakoitzaren harrera sareak koordinatu eta abian jartzeko.
Prozesu hori autonomia erkidego batzuek azken urteotan abian jarri dituzten zenbait ekinbide arrakastatsurekin lotu beharra dago, batez ere genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko autonomia erkidego batzuek sinatutako hitzarmenarekin (gero autonomia erkidego gehiago elkartuko ziren), baita horrelako baliabideen kudeaketa hobetzen laguntzeko zenbait forok egindako proposamen eta aldarrikapenekin ere.
2013ko ekainaren 17an, autonomia erkidegoek, Ceutako eta Melillako Hiri Autonomoek eta Osasunaren, Gizarte Zerbitzuen eta Berdintasunaren Ministerioak egindako Berdintasunaren Konferentzia Sektorialean erabaki zuten lanean hastea autonomia erkidego guztietako eta Ceutako eta Melillako harrera zentroen sare bat osatzeko, baliabide horiek koordinatuz genero indarkeriaren biktima izan direnen eta haien kargura dauden adingabeen onerako, haien babesa eta segurtasuna hobetzeko, baliabideak ahalik eta hobekien aprobetxatzeko eta prozedurak hobetzeko Espainia osoan.
Lan horren ondorioz, autonomia erkidego sinatzaileek lankidetza-esparru hori onartu eta garatzeko hartutako konpromisoaren erakusgarri, eta Herri Administrazioen Araubide Juridikoari eta Administrazio Prozedura Erkideari buruzko azaroaren 26ko 30/1992 Foru Legearen 5. artikuluan eta Berdintasunaren Konferentzia Sektorialaren Antolamendu eta Funtzionamendurako Erregelamenduaren 15. artikuluan xedatutakoaren arabera, Errioxako, Galiziako, Andaluziako, Asturiasko Printzerriko, Kantabriako, Murtziako Lurraldeko, Valentziako, Aragoiko,
Gaztela Mantxako, Kanarietako, Nafarroako, Extremadurako, Balear Uharteetako, Madrilgo eta Gaztela-Leongo autonomia erkidegoek, Ceutako Hiri Autonomoak eta Osasunaren, Gizarte Zerbitzuen eta Berdintasunaren Ministerioak 2014ko ekainaren 21ean egindako Berdintasunaren Konferentzia Sektorialean, erabaki dute:
Lehendabizikoa.–Xedea. Genero indarkeriaren biktima diren emakumeentzako eta haien seme-alabentzako harrera zentroen sareak koordinatzeko autonomia erkidegoen arteko deribazio protokoloa onestea. Hona hemen protokoloaren helburuak:
–Genero indarkeriaren biktima diren emakumeei eta haien seme-alabei harrera egiteko baliabideen sareak koordinatzea.
–Erabiltzaile bat beste autonomia erkidego bateko harrera zentro batera deribatzeko arrazoi izan daitezkeen zergatiak finkatzea.
–Harrera zentroetan sartzeko baimena tramitatzeko eskatu beharreko dokumentazioaren zerrenda komun bat ezartzea.
–Arlo honetan eskumena duten erakundeen arteko zuzeneko komunikaziorako eredu bat garatzea, harrera prozesuarekin lotutako kontu guztietarako, harrera ukatzeko zergatikoak barne.
–Lekualdatzearen ondoriozko gastuak edo biktimaren egoeraren ondoriozko kudeaketa gastuak ordaintzeko irizpide komun batzuk ezartzea.
Bigarrena.–Kontzeptuak. Protokolo honen ondorioetarako, jatorrizko erkidegoa da protokoloa sinatu eta deribazioa eskatzen duen autonomia erkidegoa edo hiri autonomoa; erkidego hartzailea, berriz, protokoloa sinatu eta deribazio eskaera jasotzen duen autonomia erkidegoa edo hiri autonomoa. Autonomia erkidego eta hiri autonomo bakoitzak arreta emateko eta harrera egiteko baliabideen arloko eskumena erabiltzeko izendatzen duen erakundea arduratuko da eskaerak egiteaz eta baliabide horretako sarrerak baimentzeaz.
Hirugarrena.–Lehenengo sarrera. Emakumeek harrera zentroetan egiten duten lehenengo sarrera beren jatorrizko autonomia erkidegoaren bidez eginen da beti. Deribazioa eskatu ahal izateko, beharrezkoa izanen da emakumea genero indarkeriaren biktima izan diren emakumeei arreta emateko eta harrera egiteko baliabideren baten babespean egotea, eta, hartan, hasierako esku-hartze bat egina izatea, epe ertain eta luzera begirako plangintza bat baloratu ahal izateko. Hala, emakumea beste autonomia erkidego bateko baliabideetara lekualdatzea plangintza horren parte izanen da.
Laugarrena.–Genero indarkeriaren biktima izatea. Jatorrizko erkidegoak egiaztatu beharko du emakumea genero indarkeriaren biktima dela, Genero indarkeriaren kontrako Babes Integralerako Neurriei buruzko abenduaren 28ko 1/2004 Lege Organikoan ezarritakoari jarraikiz (hemendik aurrera Lege Integrala). Egiaztapen hori hauetako baten bidez eginen da:
–Ebazpen judizial bat, babesteko agindua ematen duena, edo biktimaren aldeko kautelazko neurriren bat hartzea erabakitzen duena, genero indarkeriaren ondoriozko kausa kriminala dagoelako.
–Bidezko ebazpen judiziala eman bitartean, Fiskaltzaren txostena aurkezten ahalko da, eskatzailea genero indarkeriaren biktima dela ondorioztatzeko zantzuak daudela adierazten duena.
–Salbuespenez, genero indarkeriaren biktima den emakumearen bizia arriskuan jartzen duten presako egoeretan (poliziaren balorazioaren arabera, arrisku handia dagoenean, konparazio batera), aski izanen da jatorrizko erkidegoak erkidego hartzaileari txosten bat bidaltzea, Emakumeari laguntzeko zentroak, gizarte zerbitzuak, berdintasunerako erakundeak edo antzeko batek egina. Txosten horretan emakumea hiltzeko arriskua baloratuko da, eta arrazoiak emanen dira azaltzeko zergatik den egokia erkidego horretara eta ez beste batera bidaltzea. Erkidego hartzailea Asturiasko Printzerria edo Andaluzia baldin bada, salbuespenezko lekualdaketa hori onartuko da, bakar-bakarrik, salaketa jarri baldin bada eta, poliziaren balorazioaren arabera, arrisku handia baldin badago.
Bosgarrena.–Lekualdaketarako arrazoiak. Jatorrizko erkidegoak lekualdaketa bat proposatzeko inguruabarrak baloratu beharko ditu, eta horren arabera erabakiko du arrazoibidezko deribazio bat eskatzeko arrazoirik badagoen. Honako hauek dira lekualdaketa justifikatzen duten arrazoiak:
Emakumearen eta/edo haren kargura dauden adingabeen segurtasuna.
Epe ertainera edo luzera begira, gizarterako errekuperatzeko aukera izatea, gizarteratze hori larriki baldintzatzen duten inguruabar hauetako bat gertatzen denean: familia berrelkartzea, behar bezala justifikatua; emakumearen edo haren seme-alaben heziketa prozesuaren edo prestakuntzaren ondorioz lekualdatu beharra izatea, bere autonomia erkidegoan horretarako aukerarik ez duelako; eta behar bezala frogatutako lan eskaintza bat izatea.
Seigarrena.–Lekualdaketarako eskaerak eta harrera zentroetako plazak. Jatorrizko erkidegoko erakunde eskudunak erkidego hartzailekoekin harremanetan jarriko dira kasuari buruzko hasierako informazioa emateko, gero erkidego hartzaileko teknikariek lekualdaketa bidezkoa ote den eta kasu horren ezaugarrietarako plaza egokirik dagoen balora dezaten. Horretarako, kudeaketa lanak ahalik eta lasterren egiteko behar diren tresnak erabiliko dira. Prozesu hori erraztearren, autonomia erkidego bakoitzak arduradun bat izendatuko du, eta haren gaineko datuak jakinaraziko ditu.
Zazpigarrena.–Baliabide berriari buruzko informazioa. Jatorrizko autonomia erkidegoari dagokio, hartzaile den erkidegoarekin lankidetzan, honako hauek jakinaraztea emakumeari: zentroaren ezaugarriak, barne-araudia eta lekualdaketaren ondorioz onartu behar dituen eskubide eta betebeharrak. Zentroaren araudian hala ezarrita badago, horren gaineko konpromisoa idatziz agerrarazteko eskatuko zaio. Erkidego hartzaileak jatorrizko erkidegoari jakinaraziko dio hark eskatzen dion informazio guztia, emakumeak ahalik eta informazio zehatzena izan dezan.
Zortzigarrena.–Aurkeztu beharreko dokumentazioa. Balorazio teknikoaren arabera lekualdaketa gomendagarria bada, deribazioari hasiera emanen zaio. Orduan, jatorrizko erkidegoak dokumentazio hau igorri beharko du:
Interesdunaren eskaera.
Genero indarkeriaren biktima izaera aitortzen dion agiria, laugarren atalean adierazitakoari jarraikiz.
Gizarte egoerari buruzko txostena, I. eranskinean azaltzen den ereduaren araberakoa.
Jatorrizko erkidegoak sinatutako konpromisoa, non adieraziko baita, baliabide berria emakumearen beharretara egokitu ezean, emakumea berriz hartuko duela deribazioa egin eta sei hilabeteko epean.
Gainera, NANa, IFZ edo AIZ aurkeztuko da, eta, hala badagokio, pasaportea eta familia liburua. Aurreko puntuetan adierazitako gainerako dokumentazioa, lekualdaketa egitean aurkezterik ez badago, emakumea baliabide horretan kokatu ondoren igorriko da.
Bederatzigarrena.–Sarreraren tramitazioa. Autonomia erkidego bakoitzak tramitatuko ditu sarrerak, bere barne araudiari jarraikiz, eta teknikariek kasu bakoitzerako erabakitzen dituzten epeak errespetatuz, horretarako azkartasun, segurtasun eta konfidentzialtasun irizpideak oinarri harturik, eta erabakia jatorrizko autonomia erkidegoari jakinaraziko dio, telematika bidez ahal bada, betiere datu pertsonalak babesteko arauak betez.
Hamargarrena.–Sarrera arrazoibidez ukatzea. Harrera egiteko baliabideren batean sartzeko eskaera ukatuz gero, arrazoiak eman beharko dira. Honako hauek dira sarrera ukatzeko zergatiak:
Kasuaren ezaugarrietarako egokiak diren plaza librerik ez egotea. Kasu horretan, jatorrizko erkidegoak erkidego hartzaileari eskatzen ahalko dio plaza librerik gelditzen denean abisatzeko.
Laugarren atalean deribazioa onartzeko adierazitako baldintzak ez betetzea.
Epai irmo baten bidez bisiten araubide bat ezarrita izatea, eta, lekualdaketa eginez gero, zailagoa izatea araubide hori betetzea.
Balorazio tekniko arrazoitua.
Hamaikagarrena.–Tramitazio epeak. Deribazio eskaerak ahalik eta lasterren ebatziko dira, eskaera jasotzen denetik 15 egunera gehienez, jatorrizko eta xedeko autonomia erkidegoetako teknikarien arteko jarduketa plan bat oinarri harturik.
Hamabigarrena.–Lekualdaketa erkidego hartzailera. Lekualdaketa antolatzeko, jatorrizko autonomia erkidegoa eta erkidego hartzailea ados jarriko dira. Lekualdaketan emakumearen eta haren kargura dauden adingabeen segurtasuna bermatuko da. Emakumeak lekualdaketa gastuak ordaintzeko baliabide ekonomikorik ez badu, jatorrizko autonomia erkidegoak hartuko ditu bere gain.
Salbuespenez, autonomia erkidegoek erabaki dezakete lekualdaketaren gastuak beste modu batean banatzea, zentroaren kudeaketa eredua edo kasuaren ezaugarri bereziak direla kausa.
Hamahirugarrena.–Erkidego hartzaileak emanen duen arreta. Jatorrizko erkidegoak esku hartzeko proposamen bat sartu beharko du deribazio txostenean, eta zehaztu beharko du eskatutako lekualdaketa aldi baterako edo betirako den. Proposamen hori erkidego hartzaileak baloratuko du, eta aukera izanen du egoki iruditzen zaizkion zuzenketak egiteko. Erkidego hartzaileari dagokio behar diren jarduketak egitea emakumeari eta bere kargura dauden adingabeei genero indarkeriaren biktima gisa dagokien osoko arreta emateko. Horren ondorioetarako, seme-alaben berehalako eskolatzea tramitatu beharko da, Lege Integralaren 5. artikuluan ezarrita dagoen bezala.
Hamalaugarrena.–Kudeaketak egiteko lekualdaketak. Horrelako lekualdaketetarako jarduketak egin behar direnean, jatorrizko erkidegoa eta erkidego hartzailea koordinatu beharko dira. Arrazoi judizialak direla eta, edo behar bezala justifikatutako ezinbesteko beste arrazoi bategatik, emakumeak eta/edo bere kargura dauden adingabeek jatorrizko erkidegora joan beharra baldin badute, jatorrizko erkidegoari jakinaraziko zaio, eta horrek behar duten edo beharrezkoa jotzen den ostatua eta babesa emanen dizkie, erkidego horren kargura betiere. Emakumeak lekualdaketa horren gastuak ordaintzeko baliabide ekonomikorik ez badu, bere egoeraren ondoriozko kudeaketak (epaitegietako agerraldiak, adingabeak bisitatzeko neurriak, etab.) egiteko joan-etorrien gastuak jatorrizko autonomia erkidegoak hartuko ditu bere gain.
Hamabosgarrena.–Esku-hartzearen segimendua. Jatorrizko erkidegoak erkidego hartzailean dagoen emakumearen egoeraren eta haren bilakaeraren segimendua eginen du. Erkidego hartzaileko baliabidean egindako esku-hartzea bukatzen denean, erkidego hartzaileak horren berri emanen dio jatorrizko erkidegoari, emakumearekin eta haren kargura dauden adingabeekin egindako jarduketak elkarrekin aztertzeko.
Emakumearekin eta haren kargurako adingabeekin egindako esku-hartzeari jarraipena ematea beharrezkoa izanez gero, bi erkidegoek elkarrekin baloratuko dute egokia ote den jatorrizko erkidegora itzultzea. Zentroko egonaldia bukatutakoan emakumeak erabakitzen badu erkidego hartzailean bizitzen gelditu nahi duela, eskubidez dagozkion baliabideei buruz informazio egokia eta nahikoa jasotzen duela bermatuko da, eta diru-laguntzen eta gainerako baliabideen sistema aplikatuko zaio, autonomia erkidego horren araudian ezarritako irizpideei jarraikiz, deusetan galarazi gabe harekin egin beharreko segimendua eta esku-hartzeak.
Hamaseigarrena.–Zentroa uztea. Zentroaren esku-hartzea bukatzen denean, dela ezarritako helburuak bete direlako, dela emakumea borondatez atera delako zentrotik edo beste arrazoi bategatik, erkidego hartzaileak ahalik eta lasterren emanen dio horren berri jatorrizko erkidegoari.
Hamazazpigarrena.–Deribazioa bertan behera uztea. Harrera egiteko baliabidean dagoen bitartean deribazio txostenean azaldu ez ziren datuak jakiten badira (eritasun mentala duela, ezgaitasunak, adikzioak, edo beste) eta egoera horiek erabiltzailearekin egiten den esku-hartzea kaltetzen ahal baldin badute, hori arrazoi aski izanen da emakumea erkidego hartzailean egiten ari den egonaldia bertan behera uzteko. Emakumea deribatutako zentroaren barne-arauetara egokitzen ez bada edo araudi hori urratzen badu, erkidego hartzaileak kasua jatorrizko erkidegora deribatuko du berriz.
Hemezortzigarrena.–Protokoloaren segimendua. Autonomia erkidego eta hiri autonomo bakoitzak pertsona bat izendatuko du protokolo honen segimendu taldean parte hartzeko. Talde horri dagokio protokolo honen aplikazioa berrikusi eta hobetzea, eta nola gauzatzen ari den jakiteko datuak jasotzea. Lortutako emaitzak Berdintasunerako Konferentzia Sektorialari jakinaraziko dizkio. Segimendu taldeari dagokio, orobat, harrera egiteko baliabideen katalogo bat eta arlo horren gainean erkidego bakoitzak dituen arauen bilduma bat prestatzea eta etengabe eguneratzea.
Hemeretzigarrena.–Indarra hartzea. Erabaki honek Berdintasunerako Konferentzia Sektorialak onetsi eta biharamunean izanen ditu ondorioak.
Hogeigarrena.–Argitalpena. Erabaki hau iragartzeko, Osasunaren, Gizarte Zerbitzuen eta Berdintasunaren Ministerioak Estatuko Aldizkari Ofizialean argitaratuko du, eta autonomia erkidegoek, berriz, tokian tokiko aldizkari ofizialetan.
Madrilen, 2014ko uztailaren 21ean.
I. ERANSKINA
HARRERA EGITEKO ETA OSOKO ARRETA EMATEKO ...................KO AUTONOMIA ERKIDEGOAN DAUDEN BALIABIDEETARA LEKUALDATZEKO ESKAERAREN GAINEKO TXOSTEN TEKNIKOA
(Txosten honekin batera, emakumea lekualdatzeko idatzizko eskaera aurkeztuko da. Eskaera horretan beste autonomia erkidego batera lekualda dezatela eskatzeko arrazoiak eta autonomia erkidego hartzailean lortu nahi diren helburuak azalduko dira)
–Lekualdaketa eskatzen duen zentroa/zerbitzua/erakundea:
–Erreferentziako profesionala:
–Eguna:
–Helbidea: Helbide elektronikoa: Telefonoa:
1.–Emakumearen datuak:
–Izen-deiturak:
–NANa, AIZ, IFZ edo pasaportea:
–Jaioteguna:
–Egoera zibila:
2.–Emakumearekin batera doazen adingabeen datuak:
–Izen-deiturak:
–NANa, AIZ, IFZ edo pasaportea:
–Jaioteguna:
–Erasotzailearekin duten harremana:
3.–Lekualdaketaren arrazoiak (bat baino gehiago aukera daitezke):
–Segurtasun arrazoiak.
–Familia berrelkartzea / Jatorrizko familiaren laguntza jasotzea.
–Tratu txarren egoeratik urruntzea, fisikoki nahiz psikikoki.
–Beste batzuk (zehaztu).
4.–Arriskuaren balorazioa.
–Arriskuari buruz poliziak egindako balorazioa (ezaguna bada eta, bakarrik, aipatzeko modukoa bada).
–Harrera etxeetan izandako sarreren kopurua, batez ere emakumearentzat eta/edo seme-alabentzat arriskua egon denean edo larrialdi egoeretan gertatu direnak.
4.1.–Tratu txarren inguruko egoera.
–Erasotzailearekiko harremana.
–Erasotzailearekin bizi izandako denbora.
–Erasotzailearekin izandako harremanaren iraupena.
–Tratu txarrak jasaten daraman denbora.
–Erasotzailearekin izandako seme-alabak.
–Nolako tratu txarrak jasan dituen eta tratu horren adierazleak.
4.2.–Biktimak sumatzen dituen arriskuak (ez dira baztergarriak).
–Emakumeak hauen bizkar uzten du bere segurtasuna: Segurtasun Indarrak, harrera etxea, bere buruarengan, beste pertsona batzuengan, ...
–Jasandako minari garrantzia kentzen dio.
–Jasandako tratu txarrei garrantzia ematen die.
–Uste du egoera kontrolatzen duela.
–Uste du gizona aldatzen ahal dela.
–Bere burua genero indarkeriaren biktima gisa ikusten du.
–Gizonarekin zuzeneko tratua du.
–Gizonarekin zeharkako tratua du (familiaren, lagunen, seme-alaben bidez, ...).
–Erasotzailea joaten den toki berberetara joaten da, ezinbestean.
–Erasotzailea joaten den toki berberetara joaten da, berak hala nahi duelako.
4.3.–Emakumeak tratu txarrei buruz duen jarrera subjektiboa (ez dira baztergarriak).
–Erasotzailea desenkusatzen du.
–Erasotzaileak pena ematen dio.
–Erasotzaileaz kezkatzen da.
–Erasotzailea zaindu nahi du, edo beste pertsona edo senitarteko batzuek zaindu dezatela.
–Ez dio minik egin nahi.
–Barkatzen du.
–Gertatutakoaren kulpa edo erantzukizuna bere gain hartzen du.
–Gizona maitatzen segitzen du.
–Uste du erasotzaileak maite duela.
–Uste du erasotzaileak nahita egiten ziola eraso.
–Indarkeria justifikatzen du (edaten du, burutik gaizki dago, bikote guztiek eztabaidatzen dute, ez da gaiztoa, ...).
Beste batzuei botatzen die gertatutako tratu txarren errua (aitagin/amaginarrebei, tabernetako lagunei, ...).
–Bikotea bereizteko erabakia hartuz gero, gizonari traizioa egiten diola uste du.
–Gizona salatzea erabakiz gero, gizonari traizioa egiten diola uste du.
4.4.–Emakumearekin batera doazen adingabeek arriskuaz duten balorazioa.
5.–Egoera psikologikoa.
–Hala badagokio, interesdunaren egungo egoeraren balorazio psikologikoa eta erabilitako baliabideak (deribazioa eskatzen duen taldeak psikologorik badu, horrexek prestatu eta sinatu beharko du).
–Emakumearekin batera doazen adingabeen egoera psikologikoa.
6.–Egoera soziofamiliarra.
6.1.–Jatorrizko familiako kideak.
–Izen-deiturak:
–Ahaidetasun mota:
–Jaioteguna:
–Egoera zibila:
–Lan jarduera:
6.2.–Emakumearen kargura izanik, harekin batera joanen liratekeen pertsonak.
–Izen-deiturak:
–Ahaidetasun mota:
–Jaioteguna:
–Egoera zibila:
–Lan jarduera:
6.3.–Emakumeak, bere kargura izanik, berarekin batera joanen diren pertsonekin daukan harremanaren azalpena.
6.5.–Familia-taldeari laguntzen dioten beste senitarteko edo pertsona heldu batzuk.
6.6.–Familiaren historia (familiaren bilakaeran izandako gertakari nagusien sekuentzia kronologikoa).
6.7.–Lan egoera.
–Lanbidea.
–Lekualdaketa eskatzen den unean emakumeak daukan lan egoera (lan jarduera, lanaldia, lanean daraman denbora, ...).
–Lan esperientzia.
–Emakumearen laneratzeari dagokionez bukatu gabe dauden kudeaketak.
–Lana bilatzeko daukan jarrera (edo lanean erakusten duen jarrera, lanean ari bada).
–Emakumearen kargura dauden pertsonen lan egoera, horrelakorik bada.
6.8.–Prestakuntza.
–Ikasketak (prestakuntza arautua).
–Prestakuntza arloan dituen aurreikuspenak.
–Prestakuntzari begira daukan jarrera.
–Bere kargura dituen pertsonen ikasketak.
6.9.–Egoera ekonomikoa.
–Emakumearen familia-unitateak dituen urteko eta/edo hileko diru-sarrerak, eta nondik datozen.
–Emakumearen izenean dauden jabetzak edo haren titulartasun partekatua dutenak.
–Diruaren kudeaketa eta diru kontuekin duen jokabidea.
6.10.–Emakumearen osasun egoera.
–Osasun arloko estaldura.
–Eritasunak: emakumeak dituen eritasunak eta hartzen dituen botiken posologia; zehazki, eritasun infekto-kutsakorrik daukan, eta segitu beharreko jarraibideak. Kasua bada, dituen buru-asaldurak, zentroaren bizikidetza baldintzatu dezaketenak. .
–Lekualdaketa eskatzen duenean hartzen ari den tratamendu farmakologikoak.
–Ezgaitasunak eta mendekotasunak.
–Lekualdaketa eskatzen duenean konpondu gabe dauden osasun arloko kudeaketak.
–Zehaztu inoiz laguntza psikologikoa edo psikiatrikoa hartu duen (laguntza mota, zenbatetan, diagnostiko psikiatrikoa zehaztu, orain arte hartutako tratamendu farmakologiko psikiatrikoak).
–Bere osasuna zaintzeko daukan jarrera. Kasua bada, substantzia sorgorgarriak kontsumitzen dituen edo alkohol gehiegi edaten duen.
6.11.–Emakumeen kargura dauden adingabeen osasun egoera.
6.12.–Lege egoera.
–Salaketa(k) jarri d(it)u.
–Erasoen ondorioz hartutako laguntza medikoa. Lesioen partea.
–Babesteko agindua / Urruntzeko agindua /Kautelazko neurriak eta neurri zibilak.
–Banantzeko edo dibortziatzeko tramiteak.
–Adingabeen zaintzari buruzko tramiteak.
–Dokumentazioari buruz bukatu gabe dituen tramiteak .
–Erasotzailearekin izandako seme-alabak bisitatzeko araubidea. Non egiten diren, maiztasuna.
–TAMVG.
–Esleitu zaizkion segurtasun baliabideak nola erabiltzen dituen.
–Segurtasun baliabideak inoiz erabili dituen. Arrazoiak.
–Erasotzailearen bizilekua (adierazi biktimaren etxeko udalerri berean bizi den edo ez).
–Bukatu gabe dauden beste lege afera batzuk (aitatasun frogak, egoitza-baimena, lan egiteko baimena).
–Prozedura bakoitzean laguntzen dion legelariaren izena eta harremanetarako datuak. Horrez gainera, prozeduraren zenbakia, eta eskumena duen epaitegia.
6.13.–Laguntza formalak eta informalak.
–Emakumeak beste zerbitzu komunitario batzuekin duen harremana (udaleko gizarte zerbitzuak, .
aisialdiko eta denbora libreko elkarteak, ...).
6.14.–Emakumearen autonomia pertsonala.
–Gizarte trebetasunak, gatazkak konpontzeko gaitasuna, asertibitatea, enpatia, ...
–Tramiteen kudeaketetan nola moldatzen den.
6.15.–Emakumearekin batera doazen adingabeen autonomia pertsonala.
–Gizarte trebetasunak, gatazkak konpontzeko gaitasuna, asertibitatea, enpatia, ...
6.16.–Jatorrizko harrera etxean nola egokitu diren eta izandako bilakaera (hala emakumea nola bere kargura dauden adingabeak).
–Jardueretan eta programetan izandako parte-hartzea.
–Arauak, ohiturak, egunaren antolamendua.
–Zentroko gainerako erabiltzaileekin izandako harremanak.
6.17.–Bukatu gabe dauden kudeaketak (hala emakumearenak nola bere kargura dauden pertsonenak. Autonomia erkidego hartzailean konpontzen ahal diren, edo jatorrizko erkidegora itzuli behar duten; azkeneko kasu horretan, zentro/zerbitzu/erakunde hartzaileak hitz ematen du erraztasunak emanen dituela emakumeak edo bere kargura dauden pertsonek jatorrizko autonomia erkidegoan bukatu gabe dituzten kudeaketak egin ditzaten).
7.–Jatorrizko autonomia erkidegoan izandako esku-hartzeak eta jarduketak.
–Harrera zentroan berean.
–Autonomia erkidegoko beste zerbitzu batzuetan.
8.–Emakumearekin batera doazen pertsonekin jatorrizko autonomia erkidegoan izandako esku-hartzeak eta jarduketak.
–Harrera zentroan berean.
–Autonomia erkidegoko beste zerbitzu batzuetan.
9.–Hamahirugarren atalean aurreikusitako esku-hartzearen proposamena.
10.–Oharrak, beste datu interesgarri batzuk.
